ฉันไม่รู้ว่าใครเป็นคนคิดค้นกฎว่าผู้หญิงทุกคนควรสวมใส่สีชมพูและสีน้ำเงินทั้งหมด แต่ฉันไม่เห็นด้วย ฉันคิดว่าพวกเขาทุกคนควรสวมใส่สีที่พวกเขาชอบโดยไม่คำนึงถึงเรื่องเพศ ตกลงฉันยอมรับสีเดียวที่ฉันไม่แนะนำสำหรับเด็กผู้ชายที่เป็นสีชมพู แต่ฉันไม่มีข้อ จำกัด สำหรับส่วนที่เหลือ อย่างไรก็ตามผู้หญิงจำนวนมากคลั่งไคล้สีชมพูเพียงอย่างเดียวและพวกเขาจะไม่ใส่สีอื่นยกเว้นสีชมพู
ดังนั้นพวกเขาจึงกลายเป็นวัยรุ่นและบอกผู้ปกครองว่าต้องการห้องนอนหรือแม้แต่ห้องนั่งเล่นทาสีและตกแต่งด้วยสีชมพูเท่านั้น แม้ว่าพวกเขาจะโตขึ้นและกลายเป็นผู้ใหญ่พวกเขายังมีความทรงจำและออกแบบห้องนั่งเล่นสีชมพู ฉันไม่คิดว่านี่จะเป็นสิ่งที่ไม่ดีตราบใดที่พวกเขามีขีด จำกัด และมีความสมดุลและไม่เกินความจริง
ฉันหมายถึงกฎข้อแรกคือการมีเหตุผลและไม่ครอบคลุมห้องนั่งเล่นทั้งหมดเป็นสีชมพูเท่านั้น สีชมพูมากเกินไปอาจทำให้เกิดอาการป่วย หากคุณรวมเข้ากับสีขาวตัวอย่างเช่นเอฟเฟกต์จะมีรสนิยมมากกว่าและคุณจะได้ห้องนั่งเล่นที่ออกแบบมาอย่างดี แต่ถ้าคุณเลือกทุกอย่างตั้งแต่สีของอาร์มแชร์และผ้าม่านไปจนถึงสีของดอกไม้และหมอนและเฟอร์นิเจอร์ผลที่ตามมาน่าจะเป็นหายนะมากกว่าความสำเร็จในรสนิยมที่ดี
โซฟาที่ได้รับการออกแบบมาอย่างดีและดีคือการผสมผสานที่ลงตัวระหว่างสีชมพูและสีขาวและมันยังมีลวดลายดอกไม้บางอย่างเพื่อให้น่าเบื่อน้อยลง แม้ว่ามันจะไม่เต็มไปด้วยรูปแบบและโมเดล การออกแบบที่เรียบง่ายแสดงรสชาติที่ดี
และยังให้มันอ่อนโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมันมาถึงผนัง ห้องนั่งเล่นไม่ใช่ห้องนอนของคุณที่คุณสามารถบ้าและทาสีผนังในสีใด ๆ ที่คุณต้องการ ที่นี่คุณต้องอนุญาตให้ทุกคนในบ้านรู้สึกดีและสะดวกสบาย สีชมพูอ่อนมากจึงเป็นความคิดที่ดีโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อรวมกับผ้าม่านสีขาวและเฟอร์นิเจอร์และพรมสีน้ำตาลอ่อน ๆ ถ้าคุณเป็นคนที่กล้าหาญหรือเป็นผู้หญิงที่มีความหลงใหลมากขึ้นแสดงโดยการเพิ่มรายละเอียดง่ายๆเช่นหมอนอิงสีชมพูสองใบ.
